آذکار هنگام خواندن نماز
هنگام بلند شدن از رکوع:
از رفاعة بن رافع رضي الله عنه روایت است که ما یک روز در عقب نبی ﷺ نماز میخواندیم هنگامیکه از رکوع سر را بلند کرد (سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ ) گفت ، یک شخصی درعقب شما گفت:
رَبَّنَا وَلَكَ الْحَمْدُ حَمْدًا كَثِيرًا طَيِّبًا مُبَارَكًا فِيهِ
برای اللّه تعالٰی بسیار تعریف زیاد است که منزه و بابرکت است ، چون نبی ﷺ نماز را تمام کرد گفت همین حالا(درنماز) کی میگفت؟ آن شخص عرض کرد من بودم یا رسول اللّٰه ، رسول اللّٰه ﷺ فرمود:
من زیاده تر از سی ملائیک را دیدم هر یکی از آنها سبقت می ورزیدند که از آنها کدام یکی اول نوشته کند .
دعای هنگام سجده:
سُبْحَانَ رَبِّيَ الأَعْلَى
(منزّه است پروردگار بزرگ و برتر من)
سبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ المَلاَئِكَةِ وَالرُّوحِ
(پاک و منزه و با قدرت و با قداست است پروردگار فرشتگان و جبریل)
سُبْحَانَ ذِيْ الْجَبَرُوْتِ، وَالْمَلَكُوْتِ، وَالْكِبْرِيَاءِ، وَالْعَظَمَةِ
(پاک است پروردگارى كه مالک قدرت، فرمانروايى، بزرگى و عظمت است) .
از عایشه رضی الله عنها روایت است که می گوید: شبی رسول الله صلى الله عليه وسلم را کنار خود نيافتم؛ پس اطرافم را بررسی کردم؛ ديدم که در حالت رکوع - يا سجده - می گويد:
سُبْحَانَكَ وَبِحَمْدِكَ، لا إلهَ إِلاَّ أنتَ
(تو پاک هستی (یااللّه!) با حمد خود ، هیچ معبود برحق نیست یغیر از تو) ، و در روايتی آمده است: دستم به کفِ پاهايش خورد؛ درحالی که به سجده رفته و می گفت:
«اللَّهُمَّ إنِّي أَعُوذُ بِرِضَاكَ مِنْ سَخَطِكَ، وَ أعُوذُ بِمعَافَاتِكَ مِنْ عُقُوبَتِكَ، وأعُوذُ بِكَ مِنْكَ، لا أُحْصِي ثَنَاءً عَلَيْكَ أنْتَ كَمَا أَثْنَيْتَ عَلَى نَفْسِكَ»
«یا الله، من از خشم و غضبت به خشنودی و رضايتت و از کيفر و مجازاتت به عفو و بخششت پناه می برم و از گرفت و مؤاخذه ات به تو پناه می آورم. مرا توان و یارای آن نیست که به بيان ثنا و توصيف شايسته و وصف و شکوه بايسته ات بپردازم، تو چنان هستی که خودت را ستايش نموده ای».
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي مَا أَسْرَرْتُ وَمَا أَعْلَنْتُ
(ای بار اللّه تعالٰی ببخش برای من آن گناهانی راکه پنهانی کرده ام و آن را که اشکارا کرده ام) .
سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا وَبِحَمْدِكَ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِيْ
(بار الها! تو پاک و منزّهى و تو را ستایش مى‌نمایم. الهى! از تو طلب مغفرت مى‌کنم) .
دعای بین دو سجده نماز (هنگام جلسه):
رَبِّ اغْفِرْ لِـي رَبِّ اغْفِرْ لِـي
(اى پروردگار من! مرا ببخش، مرا ببخش) .
وَعَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ: كَانَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ بَيْنَ السَّجْدَتَيْنِ:
«اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي وَارْحَمْنِي وَاهْدِنِي وَعَافِنِي وَارْزُقْنِي» .
«اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي وَارْحَمْنِي وَاهْدِنِي وَعَافِنِي وَارْزُقْنِي» .
رَوَاهُ أَبُو دَاوُد وَالتِّرْمِذِيّ
از ابن عباس رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم بین دو سجده این دعا را می خواند:
«اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي وَارْحَمْنِي وَاهْدِنِي وَعَافِنِي وَارْزُقْنِي»
«یا الله مرا بیامرز و من را ببخش و به من رحم بفرما و من را هدایت کن و به من عافیت عطا کن و به من روزی بده».